اشکها و لبخندهای من

فک می کنین چرا این عکسم غمگینه؟

خوب البته دلایل زیادی می تونه داشته باشه. ولی قضیه از اونجا شروع شد که من تازگیا علاقه زیادی به دوربین بیدا کردم . البته این مساله قبلا هم بود ولی الان دیگه خیلی زیاد شده و هر موقع که مامانم می خواد از من عکس یا فیلم بگیره من سمت دوربین میرمو دستمو دراز می کنم تا بگیرمش و خودم عکس بگیرم. یا عکسای توی دوربینو ببینمم و هی بگم نی‌نی...نی‌نی ...و اگه مامان دوربینو نده  گریه می کنم. اینجوری...یه وقتایی هم قضیه خیلی جدی می شه و مث این عکس از ته دل گریه می کنم....

البته فکر نکنین که من خدایی نکرده دختر بداخلاقیم‌ها...خیلی وقتام از ته دل می خندمو خوشحالم. اما معمولا تو اینجور مواقع بای هیچ نوع دوربینی در میان نیست. به همین خاطر تازگیها عکس خوشحال و خندون کم دارم. اما هر طوری شده مامانم چند تا عکس خندون هم اینجا می ذاره ...بالاخره خوب نیست که بعد از مدتها عکسای ناراحت منو ببینین.